Almanya’nın Fransa’yı Avrupa’dan ve kendisinden uzak tutma arzusu ve İngiltere’nin Kıbrıs’ı almış olmasının tepkilerini azaltma gayreti gibi nedenlerden ötürü, Almanya ve İngiltere, Berlin Kongresi sırasında Fransa’yı Osmanlı toprağı olan Tunus’u işgal etmesi için teşvik etmişlerdir.
Başlangıçta bu ülkeler, İtalya’ya benzer bir teklifte bulunmuş olsalar da, Fransa ile aralarının bozulmasından korkmaları ve kendilerini yeterince güçlü görmemeleri nedeniyle İtalya bu teklifi reddetmiş; daha sonra Almanya ve İngiltere Fransa’ya yönelmişlerdir.
Sonunda Fransa, 1881 yılı itibarıyla Osmanlı topraklarından olan Tunus’u işgal etmiştir. Tunus’u işgal etme teklifini çeşitli nedenlerle reddeden İtalya, Fransa’nın bu işgaline büyük bir tepki göstermiştir.
Tunus’u kendisi için en uygun toprak olarak gören İtalya, bu işgal sonrasında gösterdiği tepkilere olumlu bir yanıt alamamıştır. Bunun sonrasında, aslında kendisine pek de güvenmeyen Almanya’ya yaklaşma politikası yürütmeye başlayan İtalya, Almanya’nın Avusturya-Macaristan ile yaptığı ittifaka dâhil olma talebini iletmiştir.
Bismarck, İtalyanları ‘havai karakterli’ ve ‘çocukça egoizmlere sahip’ olarak görse de, Fransa’ya karşı yanına almak için bu teklifi olumlu bir şekilde karşılamıştır. Diğer yandan, İtalya’nın Avusturya-Macaristan’dan toprak talepleri de bir çözüme kavuşturulmuştur. Sonuç olarak, Almanya, Avusturya-Macaristan ve İtalya arasında Üçlü İttifak 20 Mayıs 1882’de Viyana’da imzalanmıştır.
Bu ittifak, 5 (Beş) yıl için yapılmış olup, İngiltere’ye karşı işletilmeyeceği tüm taraflarca kabul edilmiştir. İtalya bu anlaşma sayesinde güçlü Almanya ile ittifak kurarak itibar kazanmış, ayrıca Fransa’ya karşı diğer iki ülkeden de bir güvence almış olmuştur. Böylece İtalya, Fransa’nın elinde bulunan Nice ve Savoie şehirleri ile Kuzey Afrika’daki topraklar konusunda kendini daha rahat hissetme fırsatı bulmuştur.
Bundan sonra, İtalya’nın bu ittifaka dayanarak sömürgecilik faaliyetlerini artırdığını ve müttefiklerinden yardım alamadığı takdirde bu amaca ulaşmak için farklı politikalar izlemeye yöneldiğini görüyoruz. Zira İtalya, bu ittifakta yer almasına rağmen I. Dünya Savaşı’nda müttefiklerinin karşısında yer almıştır.
İtalya’nın Üçlü İttifak Anlaşması‘ndan sonra yürüttüğü sömürgecilik politikasının ilk durağı Habeşistan olmuştur. İtalya, Afrika’nın kuzeyindeki bölgelerde gözleri olmasına rağmen Habeşistan’a yönelmesinin sebebi, bu bölgelerdeki Fransa ve İngiltere varlığıdır.
İtalya, 1885 yılında Habeşistan’ın bir kısmını işgal edebilse de, 4 yıl sonra, yani 1889’da tamamen yerleşebilmiştir. İtalya, ittifak içerisinde bulunduğu ülkelerin kendisine yardımcı olmamasına dair şikayetlerde bulunmaya başlamış ve yaklaşan ittifakın yenilenmesine olumlu bakmamıştır. Ancak yapılan görüşmeler sonucunda taraflar, Üçlü İttifak’ın yenilenme anlaşmasını 1887 yılında imzalamışlardır.
Bu yenileme anlaşmasının maddeleri genel olarak İtalya’nın sömürgecilik faaliyetlerine destek vermeyi amaçlamaktadır. Buna göre; eğer Fransa, Fas veya Trablusgarp’ı egemenliği altına almaya çalışırsa, bu durumda İtalya da Akdeniz’deki çıkarlarını korumak için aynı bölgelerde harekete geçecek ve olası bir Fransa-İtalya savaşında Almanya İtalya’ya yardım edecektir.